Tja, daar gaan we dan. Na maanden wikken en wegen, twijfelen en verder wikken is het dan echt zo ver. Ik ben een blog gestart.

De eerste vraag is dan natuurlijk: waarom? Geen idee… Ik denk, zoals zovelen, dat ik af en toe iets te melden heb. Ik heb mezelf dan ook nog eens wijsgemaakt dat er mensen zijn die dat gaan lezen. Kansloos natuurlijk, maar vooralsnog leef ik graag in mijn eigen droomwereld.

Waar ga ik dan over bloggen? Ook hier ben ik nog niet uit. Toen ik begon met Twitter had ik moeite om privé en werk te scheiden. Na anderhalf jaar heb ik daar geen moeite meer mee. Wel ben ik van mening ben dat je, wil je gelezen blijven, een enkele keer iets relevants moet melden. Aangezien, in mijn ogen, alles wat ik doe relevant is (waarom zou ik het anders doen…) kan het dus zomaar gebeuren dat ik hier over werk, sport, onderwijs of kinderen ga bloggen.

Wanneer ga ik bloggen. Geen idee. Ik moet maar eens kijken waar dit toe gaat leiden. Twitter begon voorzichtig, had een piek, kwam tot rust en piekt af en toe weer. Dit misschien ook, we zullen het zien. Al besef ik dat dit absoluut iets anders is dan 140 tekens de wereld in slingeren.

Voor nu heet ik mezelf in ieder geval welkom als blogger. Eén blog is geen blog, denk ik altijd maar. Vanaf de volgende mogen anderen mij ook blogger noemen.