This Is IT!

Tja, hoe zullen we dit nu eens insteken…? Wellicht is de directe manier de beste.

Ik vertrek!

En niet alleen ik. Nee, onder mijn arm neem ik mijn hele familie mee. Waarheen? Naar de Verenigde Staten. Naar Sunnyvale, Californië, midden in Silicon Valley om precies te zijn.

Buitenlands avontuur heeft altijd al in mij gezeten. Tijdens mijn studie heb ik een half jaar in Londen gestudeerd, de buitenlandse reizen voor mijn werk heb ik altijd fantastisch gevonden. Nu kwam opeens de mogelijkheid voorbij om in het buitenland aan het werk te gaan. Een mogelijkheid die ik met 2 handen vastpak.

Zal ik Nederland dan niet missen? Zeker wel! Ik werk inmiddels al 8,5 jaar met zeer veel plezier bij SLBdiensten en Slim. Heb het bedrijf zien groeien, ben verhuisd naar een fantastisch nieuw kantoor, ben in staat geweest baanbrekende overeenkomsten af te sluiten en geniet van de mensen met wie ik werk. Het Nederlandse onderwijs is een geweldige wereld om in te werken. Onze partners SURFdiensten, APS IT-diensten zal ik missen. Daarnaast wonen we heerlijk in Den Haag, sta ik met veel plezier langs de lijn op het hockeyveld en fiets ik heerlijk met een vast groepje door Zuid-Holland. En toch… Toch gaan we ervoor?

Het avontuur lonkt. In zakelijk opzicht is dit voor mij een interessante stap. Ik krijg de kans een jong bedrijf te laten groeien. Alles dat ik de afgelopen 8,5 jaar als 2e man heb meegemaakt, mag (of moet) ik nu opeens zelf doen. Spannend, leuk en wellicht ook eng. Ik ben er echter van overtuigd dat ik het kan, dus doe ik het.

Het avontuur lonkt zeker ook op persoonlijk gebied. De uitdaging voor Barbara, de 3 dametjes en mij is enorm. De kans om eens iets anders van de wereld te zien, een andere cultuur, de natuur en het klimaat wilden wij onze dochters niet onthouden. Hetgeen wij gaan zien zullen ze ons nooit meer afnemen. Natuurlijk wordt het niet allemaal even leuk. De kinderen zullen moeite hebben met de taal, ze zullen nieuwe vrienden moeten maken en moeten wennen aan de cultuur. Ook wij zullen tegen barrières aanlopen. En toch, toch gaan we ervoor. Er stonden namelijk veel meer plussen dan minnen op ons lijstje.

1 maart ga ik in de VS aan de slag, 24 februari is mijn laatste werkdag. Pas aan het einde van het schooljaar komen Barbara en de kinderen naar Sunnyvale. Een paar eenzame maanden dus, aan beide kanten van de Oceaan…

En toch 🙂

Kortom, zoals de titel al zegt “this is it”. Gelukkig hebben we nog dit blog, Twitter, Facebook, Skype en e-mail. Echt weg ben je tegenwoordig nooit meer. Maar elkaar even zien op een (onderwijs)conferentie, tijdens een vergadering, langs het hockeyveld of op de fiets is er even niet meer bij.

We houden contact!

Oh ja, als je wil weten waar ik aan de slag ga, kijk dan even bij DiractionUSA.

Als je meer wilt lezen over onze belevenissen volg dan ook het blog van Barbara, StorkfamilygoesUSA.

Dus…

Tja, daar gaan we dan. Na maanden wikken en wegen, twijfelen en verder wikken is het dan echt zo ver. Ik ben een blog gestart.

De eerste vraag is dan natuurlijk: waarom? Geen idee… Ik denk, zoals zovelen, dat ik af en toe iets te melden heb. Ik heb mezelf dan ook nog eens wijsgemaakt dat er mensen zijn die dat gaan lezen. Kansloos natuurlijk, maar vooralsnog leef ik graag in mijn eigen droomwereld.

Waar ga ik dan over bloggen? Ook hier ben ik nog niet uit. Toen ik begon met Twitter had ik moeite om privé en werk te scheiden. Na anderhalf jaar heb ik daar geen moeite meer mee. Wel ben ik van mening ben dat je, wil je gelezen blijven, een enkele keer iets relevants moet melden. Aangezien, in mijn ogen, alles wat ik doe relevant is (waarom zou ik het anders doen…) kan het dus zomaar gebeuren dat ik hier over werk, sport, onderwijs of kinderen ga bloggen.

Wanneer ga ik bloggen. Geen idee. Ik moet maar eens kijken waar dit toe gaat leiden. Twitter begon voorzichtig, had een piek, kwam tot rust en piekt af en toe weer. Dit misschien ook, we zullen het zien. Al besef ik dat dit absoluut iets anders is dan 140 tekens de wereld in slingeren.

Voor nu heet ik mezelf in ieder geval welkom als blogger. Eén blog is geen blog, denk ik altijd maar. Vanaf de volgende mogen anderen mij ook blogger noemen.

By Charles Stork Posted in Waarom