Het is 3:30, de wekker gaat. Niet echt nodig aangezien ik al een tijdje naar mijn iPhone staar. Wachtend op, misschien wel smachtend naar, het moment om op te staan. De avond ervoor, om tijd te besparen, alle kleren op volgorde van aantrekken klaargelegd. Overvoorbereid? Of gewoon handig? Op dit moment handig, binnen 5 minuten de spullen aan. Eten voor onderweg lag al klaar, bidons snel gevuld. Helm, schoenen en hup naar beneden voor het ontbijt.
Donderdag 9 juni 2011, 3:45 uur. Alpe d’HuZes 2011 staat op het punt van beginnen!

Het voltallige Slim.nl team zat in het hotel aan het ontbijt. Ik zag borden die helemaal volgeschept waren met calorieën. Niemand was echter in staat om goed te eten. Gezonde spanning, misschien wat nerveus. Hoe koud zou het zijn? Hoe emotioneel wordt het? Hoe vaak ga ik naar boven? Is het te druk op de berg en daardoor gevaarlijk? Allemaal vragen die bij iedereen in het hoofd zaten.

Om iets over vieren werden uiteindelijk de fietsen gepakt, op naar de start. Om 4.30 begon de 1e klim. Honderden fietsers rijden op dat moment de berg op. Overal fietslampjes, kaarsen op de berg en vooral een enorme stilte. Is het de spanning, de emotie of gewoon concentratie. Ik heb geen idee, maar net als vorig jaar is het de eerste bochten onder de fietsers erg stil. Er omheen is er echter voldoende kabaal. Wat enorm indrukwekkend is het dat er om half 5 ’s ochtends al honderden, misschien wel duizenden mensen op de berg
staan. Klappend, zingend, juichend, zolang er maar aangemoedigd wordt. Wat een respect heb ik toch voor deze mensen. Wij zitten lekker op de fiets, bewegen en hebben het daardoor maar een beetje koud. Zij staan stil en wat zullen ze het dus koud hebben. Want één ding was zeker, het was koud op de Alpe.

Het klimmen naar boven ging volgens plan. De eerste beklimming ging in 1:24 uur. Boven op de berg handschoenen aan, jas dicht en snel naar beneden. Snel weg van de kou. In 20 minuten naar beneden gereden, even een broodje gepakt en meteen weer naar boven. De tweede klim duurde slechts 40 seconden langer, ze hadden de start wat verplaatst 🙂 Om 8 uur was ik dus al 2x boven. Mooi op schema om 3x te klimmen voor de lunch. Boven op de berg was het nog steeds erg koud. Snel weer naar beneden dus. Op weg naar de afdaling kwam ik Richard tegen, één van de teamgenoten. Hij had erge last van zijn rug, moest echt even stoppen. Dan maar geen afdaling, maar naar binnen om warm te worden en te kijken of zijn rug beter zou gaan voelen. Achteraf gezien was dit een onhandig besluit. We hebben dermate lang boven gestaan, het hele team kwam één voor één trillend van de kou binnen lopen, dat het ritme en de focus bij mij weg was. We fietsten aan het eind van de ochtend naar beneden, rond 12:30 ben ik nog een keer naar boven gefietst. Ik vond het nog steeds koud op de berg en heb na mijn derde klim besloten te stoppen. Tja, en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds spijt van 🙂
Er had meer ingezeten, de spieren voelden goed, het lichaam voelde goed. Het is niet anders, dit jaar drie keer. Mocht ik volgend jaar weer gaan dan zal het huidige gevoel een goede motivatie zijn om volgend jaar vaker naar boven te fietsen.

Als team hebben we het super gedaan. Met zijn zessen 23x naar boven. Pieter 6x, wat een prestatie!

De dag zelf was er weer een vol met indrukken en indrukwekkende verhalen. Onze teamgenoot Richard beschreef het als volgt op zijn blog:

“Wat ook zo bijzonder was: ik denk bijna 10.000 mensen op de Alpe en de voertaal is Nederlands! De verhalen zoals ik al eerder beschreef zoals iemand die vertelde dat hij weer snel met zijn vriendin naar beneden moest want zij wilde voor de 3e keer naar boven. Deze jonge vrouw was in februari nog opgegeven; darmkanker wat overal is uitgezaaid. De artsen geven haar nog een paar maanden! En toch 3x naar boven. Hoe wreed om te weten dat je naar iemand staat te kijken die er uiterlijk goed uitziet maar er volgend jaar niet meer bij zal zijn.

Of het verhaal van een jongen die vorige week tijdens het trainen op de fiets was gevallen en zijn sleutelbeen brak. Hij wilde hoe dan ook naar boven en besloot het wandelend te doen. Toen ik met hem sprak was hij
al 3x naar boven geweest en nu maakte hij zich op voor de 4e keer! 3 uur per wandeling!!!!”

Ik had het niet beter kunnen zeggen!

Als team hebben we ruim 23.000 euro binnengehaald, als individu heb ik bijna 11.000 euro binnengehaald. Een mooie prestatie waarvan ik me afvraag of ik die nog kan overtreffen. Ik heb alles uit de kast getrokken op het gebied van social media, linkedin, vrienden en familie. De blog over Floor  is inmiddels meer dan 4.000 keer gelezen, heeft weken in de top3 van best gelezen berichten op de Alpe d’HuZes site gestaan. Ik denk niet dat ik volgend jaar weer zoveel aandacht kan genereren. Daar komt ook nog eens bij dat ik bij mij zelf een “drempel” voel opkomen in het steeds maar weer benaderen van dezelfde mensen. Misschien moet ik me erover heen zetten? Er zijn echter ook nog een heleboel mensen waarvan ik weet dat ze nog nooit hebben bijgedragen, terwijl ze dat wel willen. We zullen zien hoe het een volgende keer gaat.

Voor nu wil ik in ieder geval iedereen die heeft bijgedragen nog één keer bedanken. Ook bedankt voor alle sms-jes op de dag zelf. De support was prachtig om mee te maken. Alleen al daarvoor doe ik dit graag nog een keer!

Oh ja, dat totaal bedrag van € 20.106.345,75 Allemaal voor de strijd tegen kanker. Niet normaal, wat indrukwekkend. Mooi om te zien waar wij als Nederlanders toch weer toe in staat zijn!